Patron
STANISŁAW KONARSKI, właściwie Hieronim Franciszek Konarski (1700-1773), ksiądz, pedagog, pisarz polityczny, poeta. W wieku 25 lat wyjechał do Włoch. Przez dwa lata studiował w Rzymie w Collegium Nazarenum. Następnie w latach 1729-30 przebywał we Francji, Austrii i Niemczech. W szkołach pijarskich wykładał poezję i retorykę.
W latach 1741-42 był prowincjałem pijarów w Polsce.
Po powrocie do kraju przystąpił do pracy nad zbiorem praw polskich (od statutów wiślickich). Był stronnikiem Stanisława Leszczyńskiego.
I IX 1740 otworzył nowoczesną szkołę - Collegium Nobilium. Program nauki obejmował nauki matematyczno-przyrodnicze, prawo polskie, ekonomię, naukę języków, lekturę dzieł nowożytnych pisarzy (B. Pascal, I. Newton, Kartezjusz itd.) oraz np. taniec. Konarski kierował szkołą do 1756. Pokolenie wychowane w jego szkole doprowadziło do kolejnych reform, m.in. do założenia Szkoły Rycerskiej i Komisji Edukacji Narodowej.
Przeprowadził reformę szkół pijarskich, zwracając szczególną uwagę na wychowanie patriotyczne i obywatelskie. Na krótko związany z partią saską, później popierał reformatorski program Familii.
Walczył o reformę sejmowania, m.in w dziele O skutecznym rad sposobie albo o utrzymywaniu ordynaryjnych sejmów (1760-63) domagał się zniesienia liberum veto na rzecz zasady podejmowania decyzji większością głosów Inne dzieła:
- Zbiór praw Volumina legum
- Gramatyka polsko-łacińska
- O poprawie wad wymowy
- Zbiór wierszy Opera lirica
- O religii poczciwych ludzi
Stanisław Konarski cieszył się przychylnością króla Stanisława Augusta, był uczestnikiem obiadów czwartkowych. W 1771 król kazał wybić na jego cześć medal Sapere auso tzn. "Temu, który odważył się być mądrym".
Konarski zmarł w 1773, jego pogrzeb przerodził się w wielką manifestację. Prochy zaginęły podczas Powstania Listopadowego, natomiast serce znajduje się obecnie w prezbiterium pijarskiego kościoła Przemienienia Pańskiego w Krakowie.
